Een 'normale' week in Málaga

Ik ga jullie een kijkje geven in hoe een ‘normale’ week in Málaga eruit ziet. Twee weken geleden heb ik voor JongLeren.es de snapchat bijgehouden en laten zien wat ik hier allemaal doe. Met Anne vlog ik voor de grap ook wel eens via Snapchat. Toen ik de Snaphcat bijhield houd je toch met verschillende dingen rekening omdat je dingen laat zien namens een bedrijf.

Elke dag gaat mijn wekker om 07:30. Nog steeds ben ik geen ochtendmens en ik ben ervan overtuigd dat ik het nooit ga zijn.
Nadat ik me een kwartier afvraag waarom ik geen miljonair ben, heb ik een heel simpel ochtendritueel. Totaal niet interessant. Ik haast me onder de douche, kleed me aan en pak mijn spullen.

***Maandag***

Ik loop ongeveer 20 minuten naar stage. Onderweg haal ik een zumo naranja (sinaasappelsap) en een pitufo aceite y tomate (klein broodje met olie en tomaten) heerlijk. Ik loop elke dag stage van 9 tot half 6 behalve op de maandag en de woensdag.

Op mijn stage ben ik bezig met verschillende dingen. Ik zal daar (bewust) niet te veel over uitwijden omdat dit blog toch op internet staat. Afijn, ik heb in ieder geval genoeg werk om mij de hele dag te kunnen vermaken. Ik neem ongeveer rond twee uur een half uur pauze. Dan haal ik eten en dan loop ik rond.

Op de maandag en woensdag eet ik meestal warm tussen de middag met andere collega’s. Ik had zelf superzin in sushi dus maandag trapte ik de week af met lekkere, vette, kleffe sushi. Na mijn stage loop ik gelijk door naar mijn taalschool; deze zit letterlijk 4 meter van ons kantoor vandaan dus ik ben er zo. Mijn taallessen starten om 5 uur dus ik ga wat eerder van stage.

Daarna heb ik twee uur lang vrij intensieve taalles. Het gaat voornamelijk om spreken en grammatica. Het gaat vrij goed maar het is soms wel zwaar nadat je al de hele dag achter je laptop hebt gezeten en je de hele dag Nederlands hebt gepraat. Ik heb heel erg moeten wennen aan de hele dag werken 5 dagen per week. Nu zit ik er wel in gelukkig.

Ik heb echt een ontzettend lieve en mooie Spaanse docente: Laura. Ze geeft ontzettend leuk les en ik kijk er altijd naar uit om er weer heen te gaan. De lessen stoppen om 7 uur. De mensen van dezelfde taalschool zijn dezelfde mensen als de reisorganisatie waar ik wel eens tripjes mee maak; vaak blijf ik nog even kort kletsen en dan ga ik richting huis.

Laatst had ik gezegd dat ik lasagna lekker vond dus ik kreeg zondag de uitnodiging of ik maandag bij Lisa en Maxi lasagna kwam eten. Lisa kan ontzettend lekker koken en vind het ook leuk om te doen (zij blij, ik blij) #MyLisaisbetterthanyours. In de middag kreeg ik ook nog een uitnodiging voor een botellon (lees blog koken en te korte jurkjes) maar daar had ik (eens een keer) geen zin in (chapeau).

Afijn, na taalles ben ik even langs de supermarkt gegaan, heb ik voor Lisa bananensap gehaald, voor Maxi een reep chocola en voor ons allemaal (Maxi en ik dus) wijn. Je hebt hier serieus wijn voor 1,38. Eén euro achtendertig. Haaaalllloooo en hij is nog lekker ook!
Snel naar huis, spullen droppen, even 5 minuutjes bijkomen en hup door naar het busstation.

Zij wonen in de buurt van de universiteit en dat is een klein half uurtje met de bus vanaf het busstation. Het is me al een keer gebeurt dat ik naar ze toe ging en dat ik de bus pakte. Maxi had tegen me gezegd dat ik bus 11 moest pakken. Hij had alleen niet gezegd dat er twee bussen 11 zijn twee richtingen op. Dus uiteraard heb ik al een keer in de verkeerde bus gezeten wat me al met al 1,5 uur koste in plaats van 25 minuten. Die fout maak ik niet meer.

Dus hup, de bus in, stuk lopen in de buurt van de uni en dan ben ik er. Uiteindelijk stond ik om 10 voor 9 voor de deur. Lisa had een appeltaart gebakken en de lasagna stond klaar in de oven. Ik werd begroet met kusjes en knuffels en de wijn werd gelijk koud gezet. Renata (een andere vriendin van mij) was er ook. Na ongeveer een kwartiertje gingen we aan tafel en het was weer zó lekker. Zij is echt wifey material.

Na een tijd te kletsen, te eten, te drinken, muziek te luisteren gingen we een spelletje doen met Spaanse kaarten. Dit soort avonden gaan meestal volledig in het Spaans en dat gaat vrij goed omdat ik daarvoor ook al twee uur Spaans heb gehad. Na een super gezellige avond te hebben gehad pakte ik samen met Renata de bus terug naar het centrum. Na ongeveer 10 minuten te lopen was ik weer thuis en rond een uurtje of 1 ging ik slapen. Toen ik wegging heb ik nog een heel klein soort van portemonneetje uit Bolivia gehad van Lisa. Te lief.

***Dinsdag***

Na weer een ontzettend interessant ochtendritueel, een pitufo aceite y tomato en een zumo naranja ben ik weer naar kantoor gegaan. Vanaf vandaag werk ik elke dinsdag en donderdagmiddag samen met Jackie. Zij was de vorige stagiaire van Joyce en is weer in Málaga voor taallessen en om voor Joyce te werken. Vanaf volgende week is ze ook mijn huisgenootje.

Ze neemt de kamer over van mijn Phil (mijn Engelse huisgenoot). Ik heb Jackie in maart in Málaga ontmoet en toen zij afgelopen vrijdag in Málaga aankwam hebben we samen wat drankjes gedaan en tapas gegeten. Ik zal haar veel zien de komende tijd, we werken en wonen samen.

Afgelopen zondag hadden we ook een team BBQ bij Joyce op de campo (het platteland) wat superleuk was. Hoe beter ik Jackie leer kennen hoe duidelijk is hoeveel dingen wij gemeenschappelijk hebben. Heel erg veel. In de middag ben ik samen met Joost en Jackie gaan lunchen.

Na stage heb ik even een uurtje geslapen en heb ik daarna afgesproken met Chantal. Ik kende Chantal niet en vanavond was de eerste keer dat we af zouden spreken. Altijd spannend want je hoopt maar dat het gezellig is. We hadden afgesproken op Plaza de la Merced en zijn naar de haven gaan lopen. We hebben daar gegeten bij een broodjestent en dat was hartstikke lekker. We kletsten heel veel en de tijd ging heel snel. Na het eten zijn we weer teruggelopen naar Plaza de la Merced en daar hebben we een paar drankjes gedaan. Dit was super gezellig en de tijd ging heel snel, ineens was het bijna 01:00. Oeps.

***Woensdag***

Na het bekende ochtendritueel, een zumo naranja en een pitufo heb ik weer een goede stagedag gedraaid. In de middag heb ik lekker gelunct met Jackie en Joyce en ik ging weer iets eerder weg omdat om 5 uur mijn taalles weer begon. Dit ging weer goed maar meestal heb ik het woensdag wat moeilijker dan de maandag.

Na de taallessen snel door want ik zou naar de kapper gaan. Nu vertrouw ik op Ingrid na letterlijk niemand met mijn haar maar ik zal er toch aan moeten geloven. Rennen, vliegen, snel naar huis lopen, boodschappen doen, ondertussen twee afspraken en ik moest nog eten. Daar gaan we weer dacht ik. Ik heb helemaal geen zin in dat geren en gevlieg. Ik heb mijn afspraken afgezegd, ben rustig gaan eten en toen merkte ik pas hoe moe ik eigenlijk was. Na het eten en opruimen ben ik eigenlijk gelijk mijn bed ingegaan en heb ik lang en lekker geslapen.

***Donderdag***

Bijna weekend! Donderdag is mijn laatste dag van de week op kantoor. Vrijdags werk ik altijd thuis aan school. Soms ga ik wel eens naar kantoor maar dat hoeft niet. Morgen werk ik een dagje niet thuis, want…. Ik heb iets anders op de planning staan! Daarover later meer. Deze donderdag werkte ik samen met Joyce en Jackie. Rond een uurtje of 2 zijn we gezellig samen gaan lunchen bij een tentje om de hoek van kantoor. Ik weet even de naam niet meer maar je hebt daar allemaal verse Koreaanse en Japanse gerechten. Heel erg lekker en natuurlijk gezellig. We zaten aan de bar en het eten werd recht voor onze neus gemaakt. Ik kon het niet laten en koos weer voor sushi. En deze was echt perfect. Zó lekker en vers.

Na stage ben ik naar huis gegaan. In de avond had ik met wat vrienden afgesproken bij een barretje om de hoek van Plaza de la Merced. Daar hebben we eerst met z’n allen wat gedronken en daarna zijn we met z’n achten naar een ander barretje gegaan. We wilden toch wel even dansen en besloten naar Chiquita Cruz te gaan.

Hier worden elke zondag en woensdag ook gratis salsa en bachata lessen gegeven. Ik was helemaal in m’n element toen ik daar aankwam. Het was ‘latin avond’ (later kwam ik erachter dat het elke avond latin avond is,maar goed). Iedereen was aan het dansen en ‘mijn’ muziek werd de hele avond gedraaid. Na meer buiten te hebben gezeten en te hebben gekletst dan te hebben gedanst is iedereen naar huis gegaan.

Ik liep mee met Renata, Lisa en Maxi naar de bushalte en een Joaquin bracht me thuis. We hebben nog even wat gedronken en gekletst en daarna ben ik lekker gaan slapen want ik zou de volgende dag (ook met een deel van die groep) gaan naar…… CAMINITO DEL REY!

***Vrijdag***

Die donderdagnacht kwam ik erachter dat we niet zoals gewoonlijk om 08:30 verzamelden maar pas om 12:00. Wat een opluchting. Ik lag er namelijk uiteindelijk best laat en niet echt nuchter in dus dat was fijn. Caminito del Rey is het ‘koningspad’ het was één van de gevaarlijkste paden om te lopen van de wereld (het oude pad) en er zijn mensen omgekomen. De filmpjes en foto’s zijn spectaculair en ookal ben ik niet zo’n held; ik wilde het toch doen.

Dus in de bus op naar El Chorro (natuurpark waar de Caminito ligt). Met ongeveer 50 man zaten we in de bus en de helft lag alsnog te slapen. Na iets langer dan een uurtje rijden waren we bij el Chorro. Daar hadden we de mogelijkheid om te lunchen en om even rond te lopen. Echt een super mooi stuk natuur met een (felblauw) meer. Het was bewolkt toen ik er was, ik denk dat als het niet bewolkt is het nog mooier is.

Vervolgens hebben we een stuk door El Chorro gelopen om naar de Caminito te gaan. Nu is Spanje totaal niet vlak zoals Nederland. Het is heuvel op, heuvel af, je loopt over stenen en gaat soms bijna onderuit. Voor onhandige mensen zoals ik zijn dit soort dingen altijd een uitdaging. Spannend.

Na ongeveer een uur door El Chorro te hebben gelopen kwamen we bij de caminito. Het was echt een super mooie tocht. Het is midden in de natuur. Het oude pad liep er nog steeds maar daarboven is een nieuw, veilig pad gebouwd. De tocht zelf was niet eng. Het eerste stuk was mooi maar het tweede deel van de caminito was indrukwekkend. En hoog. Heel hoog.

Je loopt het pad in ongeveer 2 uur. Wij liepen het natuurlijk in 3 uur. Stil staan, foto’s maken, genieten van het uitzocht, stukje doorlopen, wéér foto’s maken, poseren, foto’s van andere maken. Nou zo duurt het wel even.

Na ongeveer drie kwart van de caminito kom je uit bij de glasplaat. Daar kun je (met maximaal 4 personen) opstaan. Toen brak het zweet me toch wel even uit. Eerder trouwens al want het was bloedverziekend heet en iedereen was te warm gekleed. Weer wat geleerd: bewolkt betekent hier dus niet koud. Verre van.

Na er toch even op te hebben gezeten voor foto’s zijn we door gaan lopen. We hebben het pad afgelopen en dan kom je bij een brug. Je moet eroverheen anders kom je niet naar het einde van het pad. Na weer een paar fotos te hebben gemaakt ben ik er heel snel overheen gaan lopen. Wat was er namelijk: de brug bewoog door de wind. Nu klinkt dat allemaal niet zo spannend als ik het opschrijf maar op heel wat meters hoogte is dat niet chill. Dus hup, eroverheen, wachten op de 27e fotoshoot en doorlopen.

Wij waren namelijk met zijn zessen de laatste van de vijftig anderen. Oeps. Toch doorlopen. Rond 7 uur gingen we met de bus terug naar Málaga. Ik was zo blij toen ik in die bus zat. Mijn rug was aan het protesteren en mijn benen wilden echt niet meer. Na zo’n trip zie je elke keer dat 80% van de bus ligt te slapen en helemaal KO is. Ligt niet aan mij dus.

Na uiteindelijk thuis te zijn, vier uitnodigingen om uit te gaan af heb moeten slaan en uiteindelijk 12 (!) uur te hebben geslapen voelde ik me een stuk beter.

***Zaterdag***

Na lang te hebben geslapen heb ik een beetje thuis gehangen. Beetje opgeruimd,schoongemaakt, wassen gedraaid, boodschappen gedaan etc., niet bijzonders. Omdat ik vrijdag niet thuis had gewerkt heb ik zaterdag wat dingen gedaan voor school, maar ik voelde me echt lui jeetje. Even rustig aan. Ik had me zó verheugd op lekker een Netflix avond, even niks, liggen op de bank en een filmpje op.

Ik was net bezig met Expeditie Robinson te kijken toen ik met wat vrienden begon te appen. Uiteindelijk kwamen Renata, Patricio en Joaquin naar mijn huis toe. Nou met z’n allen dan een filmpje kijken, ook helemaal leuk. Dacht ik. De jongens hadden in onze groepsapp gestuurd dat ze blijkbaar ook bij hun thuis hadden afgesproken dus praktisch kwamen ze alleen langs om mij op te halen om vervolgens naar hun appartement gegaan. Ik heb dit er nooit uit begrepen. Ze hebben het me laten lezen en ik heb hartstikke leuk gezegd: ja prima. Oeps.

Nou van pyjama dan maar snel omkleden. Uiteindelijk waren we daar met z’n achten. Het was zo’n typische dag dat ik even geen Spaans sprak en ontzettend veel moeite had om dingen te volgen. Meestal als ik moe ben heb ik dat.

Na een uurtje gaat het dan wel weer maar ik moet dan echt inkomen. Na gezellig met z’n allen te hebben gezeten, muziek te hebben geluisterd en drankjes te hebben gedaan waren Renata en ik uiteindelijk rond 04:30 thuis. Zij is gezellig bij mij blijven slapen omdat ze anders nog 2 uur op de bus moest wachten.

***Zondag***

Die zaterdagavond hadden we met de jongens afgesproken om een Netflix zondag te houden. Zij wilden graag de serie Skins kijken. Nooit van gehoord maar het zal vast wel leuk zijn. Rond een uur of 2 ging ik naar het appartement van de jongens toe. Renata kon uiteindelijk toch niet mee jammer genoeg. Toen ik daar aankwam waren de andere meiden van gisteravond er ook weer gezellig.

Joaquin had voor iedereen pasta met vlees gekookt en daarna zijn we met z’n allen de serie gaan kijken. Na 5 afleveringen snap ik de logica van het verhaal niet echt maar het feit dat we lekker met z’n allen zaten was hartstikke gezellig. Ik mis alleen wel echt Nederlandse ondertiteling. De serie stond in het Engels met Spaanse ondertiteling. Prima hoor, maar het is veel makkelijker om de focus te verliezen, Engels beheers ik vrij goed maar niet perfect.

Daarna gingen er een paar naar Chiquita Cruz. Ik ging naar huis en heb uiteindelijk 3,5 uur met Daan gebeld en daarna ben ik gaan slapen. Op naar een nieuwe werkweek!