Noord-Marokko

Ik wist in Nederland al dat ik Marokko wilde bezoeken. Hoe gaaf, en als je er dichtbij bent waarom niet? Als afscheidscadeau kreeg ik van Mike en Julia een dagtrip naar Tánger!

Via Málaga South Experiences heb ik een trip naar Noord-Marokko geboekt. 3 dagen Noord-Marokko voor niet heel veel geld omdat ik uiteindelijk een aardig bedrag heb gekregen in plaats van de dagtrip. Nogmaals bedankt Mike en Julia, ik weet dat jullie dit lezen .

Samen met twee goede vrienden van mij heb ik deze trip geboekt en wat leuk is, is dat je altijd weer nieuwe mensen leert kennen via deze trips.

Om 15u verzamelden we bij de gemeente van Málaga. Vanuit daar gingen we met de bus naar Algeciras en vanaf daar met de boot naar Ceuta. Na te laat te zijn aangekomen (verassend) hadden we de boot van 18:00. Ik ben niet zo’n fan van boten en van varen maar ik was aangenaam verrast toen ik de boot binnenliep.

Het was een ruime boot met zachte bioscoopstoelen die je in allerlei standen kon zetten. Zelfs toen ik m’n benen helemaal strekte had ik nog zeeën van ruimte over. Na een comfortabele 1 uur en 15 minuten kwamen we aan in Ceuta. We liepen de boot uit en we kwamen bij een ruimte waar een paar winkels waren en tot mijn verassing een kerstboom. Huh? Kerstversiering in Marokko?
Later begreep ik dat dit stuk nog bij Spanje hoorde, vandaar. ;-)

In Ceuta stapten we in de bus die ons naar Tetouan zou brengen, maar eerst: grenscontrole. Met nog twee groepen voor ons duurde dat ellendig lang. Gelukkig werden we vermaakt en was het in de bus gezellig. Na 1,5 uur onze paspoorten en ID kaarten nog niet terug te hebben gehad begonnen we het toch wel aardig zat te worden. Omdat er naast de mensen die de grens over wilden er ook nog twee bussen voor ons waren en alles extra streng wordt gecheckt duurde het veel langer dan normaal.

Na een kleine 2,5 uur konden we eindelijk doorrijden, alles was oké. We reden langs de zee naar ons hotel in Tetouan. Vanuit Spanje hadden we al gidsen mee die de praktische zaken voor ons regelden. Van de reis van Ceutan naar Tetouan heb ik op de heenreis niet veel meegekregen, ik was ongeduldig, moe en hongerig. Ik heb m’n ogen dichtgedaan en na een klein uurtje kwamen we aan bij het hotel.
Daar werden we onthaald met echte Marokkaanse thee, wauw wat is dat toch lekker. We hoefden een formuliertje in te vullen met wat gegevens en uiteindelijk konden we naar onze kamer. Ik sliep samen met één van mijn beste vrienden hier: Maximiliano.

Het was een ruime kamer met drie bedden, airconditioning/kachel, een tv, een kast en een schone badkamer met een bad. Superfijn. Ik sliep helemaal in het bed rechts, op het middelste bed stonden onze spullen en links sliep Maxi.

Na snel onze spullen neer te hebben gelegd stond er eten voor ons klaar. Hoe ik in Nederland bijna niks eet, eet en probeer ik nu bijna alles.  we kregen vooraf groentesoep, rijst, aardappels, vis en zoete wortel en daarna nog een toetje. We zaten bomvol en kregen daarna nog thee. De obers spraken Spaans dus we konden goed met ze communiceren, toen eentje wist dat ik uit Nederland kwam heeft hij de rest van de avond geprobeerd Nederlands tegen me te praten want zijn neef/oom/opa/hele familie? woont in Nederland (niet verassend). Na goed te hebben gegeten werden we uitgenodigd om bij een vriend van ons nog wat te drinken op zijn kamer. Ik was gesloopt en ik wilde uit principe geen alcohol drinken in Marokko. Uit respect voor hun normen en waarden leek me dat geen goed idee, al moet ik je zeggen dat een tinto de verano niet verkeerd was geweest.

In de hotelkamer ging ik nog even tv kijken, ik had verwacht alleen maar Marokkaanse zenders te treffen maar nee hoor. Ik heb een Amerikaanse gangsterfilm gekeken met Arabische ondertiteling. Totaal niet verwacht. Daarna ben ik als een blok in slaap gevallen en dat was maar goed ook, want de volgende dag ging de wekker om 07:15. Na lekker te hebben ontbeten in het hotel gingen we met de bus naar het centrum van Tetouan.

Het weer was verschrikkelijk. Het heeft het hele weekend aan één stuk door geregend. Het was ook een stuk kouder dan in Málaga: jammer, maar je laat je dagen er niet door verpesten en je zet je er vrij snel overheen.

Afijn, na aangekomen te zijn in het centrum van Tanger zag ik iets heel verrassends. Midden in het centrum van Tetouan stond… een kerk!
Na twee keer goed te hebben gekeken hadden we de mogelijkheid om euro’s te ruilen voor dirhams. Er werd aangeraden om niet te veel te wisselen, twintig euro was ruim voldoende. Prima. Nadat 45 man geld had gewisseld waren we klaar voor de trip. Er waren twee gidsen die ons alles vertelden en de groep bij elkaar hielden. Ze spraken goed Spaans en het was prima te volgen. We liepen vanaf het centrum van Tetouan naar de medina van Tetouan.

Ik had gelijk het gevoel alsof ik de film Aladin inliep. Het was een echte straatmarkt met van alles. De Marokkanen zaten letterlijk op kleedjes, het was druk en allerlei soorten dingen kon je er vinden. Het was chaotisch en het stonk (vond ik). De mensen waren super aardig en spraken vrij goed Spaans dus je kon gelukkig wel communiceren. Ze waren geïnteresseerd en heel vriendelijk. De medina was een soort van doolhof, zonder gids raad ik je zwaar af om eraan te beginnen. Nog iets waar ik me over verbaasde: het was heel ouderwets en er waren bijna geen toeristen. Maar ik zag een klein kappertje en daar stond een bord buiten van een vrouw met blond haar… huh?

Na heel veel verschillende ‘standjes’, winkeltjes en straatjes kwamen we aan bij een leerlooierij. Suus had me er al voor gewaarschuwd dat het kon stinken en wauw. Wat een bizarre plek. Het was nog vrij groot en overal hingen schapenvellen. Het stonk zo erg dat we munt kregen om aan te ruiken om het leed een beetje te verzachten. Zonder echt te beseffen waar ik liep vond ik het iets gruwelijks hebben. Ook toen ik over de markt liep en 3 kippen in een te klein kooitje zag, klaar voor de slacht vond ik dat niet fijn. Ik keek snel weg want ik wilde niet zien hoe een kip geslacht werd, waarna ik de opmerking kreeg dat ik ook niet zo reageerde als er kipnuggets voor mijn neus staan, klopt, maar toch, ik hoef dat niet te zien.

Na weer door het doolhof te zijn gegaan was het tijd om te lunchen. We gingen naar een typisch Marokkaans restaurant. Ondertussen was het tijd om te bidden. Uit de speakers over het dorpje klonk het gebed. Ik had verwacht dat er soort van oproer zou zijn en iedereen zich zou haasten naar de moskee en dat het vrij lang door zou gaan. Het duurde ongeveer 2 minuten en om ons heen gebeurde er verder niks. We liepen rustig het restaurant in.

Als voorgerecht kregen we eerst soep en daarna een spiesje met …? Ik heb geen idee. Ik vroeg het aan een ober en hij zei dat het kip was. Dat was het alleen niet. De jongens grapte nog dat het één van de zwerfkatten was die er daar veel rondliepen (ik heb meer foto’s van katten dan van mensen, arme beesten). Daarna couscous met wel echte kip haha. Ik heb hier in Málaga 1 keer couscous van de Aldi gehaald die na één hap weer in de prullenbak lag maar dit was echt ontzettend lekker. Het had iets zoets en was echt heel lekker. Tijdens het eten werd er nog gezorgd voor entertainment, er was een groep die typisch Marokkaanse muziek speelde, een danser en een vrouw die de handen van de meiden versierde met henna. Toeristisch, maar wel een leuke ervaring. Na de heerlijke couscous kregen we nog thee en koekjes en we zijn daarna met de bus naar Tanger gegaan.

We zijn met de bus naar het punt gereden waar de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan elkaar kruisen. Wederom was het weer drama maar het was indrukwekkend mooi om te zien. Ik vind het zo gek dat de zeeën niet mengen maar dat je een duidelijk (klaur)verschil ziet. We hebben daar bij een restaurantje even kort koffie gedronken en gingen daarna naar de grotten van Hercules in Tanger. Vanuit de grotten had je prachtig zicht op de zee. Het exacte verhaal achter deze grotten heb ik niet onthouden (korte spanningsboog).

Na een tour te hebben gehad in de grotten zijn we naar het strand gereden waar acht kamelen stonden. Het regende, het was koud en die beesten stonden er zó zielig bij. Zes stonden er klaar om op te rijden en stonden op het strand. Het ging echt tegen mijn principes in om er op één te rijden. Je zag dat die beesten het echt zwaar hadden en er niet voor gemaakt zijn. Na toch een foto te hebben gemaakt met eentje ben ik warm in de bus gaan zitten.

Daarna zijn we naar het centrum van Tanger gegaan. En weer, het eerste wat ik zag: een kerk. Zó bizar. Ik had overigens ook verwacht dat er gigantische moskeeën zouden staan maar ook dit was niet zo. Als je niet weet dat het een moskee is loop je er zo langs. Heel bijzonder.

We gingen naar een farmacia waar we uitleg kregen over allerlei Marokkaanse producten zoals rozenserum, arganolie etc. Na de uitleg had je de mogelijkheid om de producten te kopen. Ik heb daar niks gekocht want ik vond het vrij prijzig (toch een Nederlander he ;-)). Daarna hadden we ongeveer een uurtje vrije tijd en gingen daarna met de bus terug naar het hotel.

Daar stond weer eten voor ons klaar, deze keer (weer) groentesoep (Maxi werd gek van soep haha), kipspiesjes, sperziebonen, aardappeltjes en een soort rijst met groenten en na het eten natuurlijk weer… thee. Na nog rustig nagetafeld te hebben vond ik het zat voor de zaterdag. De hele dag hadden we gelopen, veel nieuwe indrukken, en zeiknatte schoenen en sokken. Ik was klaar. Ik heb in bed nog the Godfather 2 gekeken en ben daarna gaan slapen want voor zondag stond de wekker om 06:15. Ja écht, wat een tijd.

De volgende dag was het ellendig vroeg, na dit keer wel een warme douche (ik was er nog iets eerder uitgegaan zodat ik niet tegelijk met heel Málaga onder de douche zou staan) konden we aanschuiven om te ontbijten. Ondanks dat het zo vroeg was, was iedereen vrij spraakzaam en gezellig. Ik heb weer een hoop leuke, nieuwe mensen leren kennen. Nu mijn Spaans ook een stuk beter is dan 3 maanden geleden merk ik dat het me nog makkelijker afgaat gelukkig.

Er werd ons nadrukkelijk gezegd om echt op tijd te zijn (zaterdagochtend was de hele groep weer een goed Spaans half uur te laat) en dat is ons gelukt!

In de bus weer ogen dicht en op naar Chefchaouen. Het weer was nog steeds drama en omdat het nog verder in de bergen ligt zou het nog kouder zijn dan de zaterdag… maar toch, dit zou één van de hoogtepunten van Marokko moeten zijn dus al was er een orkaan geweest was ik nog gegaan.

Het was boven verwachting. Het was een klein, schattig, blauw (en wit) dorpje. De bewoners hebben het blauw en wit geverfd om de kou tegen te gaan omdat ze geen verwarming in huis hebben. Wederom werden we rondgeleid met een gids en na een stuk te hebben gelopen kwamen we uit bij een waterval midden in het dorpje. Heel bijzonder.

Eigenlijk geldt hier hetzelfde als de medina, als je het niet weet is het een doolhof. Na rond te hebben gelopen hadden we afgesproken bij het restaurant en kregen we vrije tijd. Ik dacht nog bij mezelf: laten we nou niet te ver lopen, maximaal 2 straten dan vinden we het wel terug. Ik raak niet graag verdwaald in een vreemd land, en zeker niet in een land met zo’n groot cultuurverschil.

Na te hebben geshopt bij een super schattig souvenirwinkeltje zijn Maxi, Joaquin en ik thee gaan drinken in een Marokkaans theehuis. Daarna was het tijd om te gaan. We liepen het theehuis uit, liepen omhoog en…..hoppa. Binnen letterlijk één minuut verdwaald. Hoe is het mogelijk. Ik heb al een richtingsgevoel van nul maar dat van de jongens was helaas niet veel beter. Dus daar stonden we dan, te laat voor het restaurant, met zijn drieën in Marokko. Fuck.
Nou je hoeft geen local te zijn om te zien dat we én toerist én verdwaald waren. Duidelijker kon het niet. Er kwam gelijk een man op ons af, wat we gingen doen, waar we vandaan kwamen en hij wist wel waar onze groep zou zijn. Ik had al gelijk mijn twijfels maar de jongens leek het een goed idee om met hem mee te lopen (en dan noemen ze mij naïef, zucht). Na twee straten had ik door dat hij ons mee nam naar een hele andere kant dan waar we vandaan kwamen. Ik probeerde het tegen de jongens te zeggen en ik waarschuwde Maxi al gelijk maar helaas liepen die twee dombo’s mee. Na drie straten verder te zijn gelopen vroeg hij of we hasj wilden hebben. Typisch. No, gracias, no shukran, adios! Uit het niets stond onze gids ineens naast ons en nam ons mee naar het restaurant. Ze misten drie personen (wij dus) en hij was ons gaan zoeken. Oeps.

Hup, op naar het restaurant en het was weer tijd om te lunchen. Wederom soep (arme Maxi;-))), daarna kip met groenten, wauw dat was zó lekker, echt ongelooflijk. Daarna vers fruit en thee. Heerlijk. Alle maaltijden zaten inbegrepen in de trip dus daar hoefden we niet voor te betalen.

Na de lunch was het tijd om terug te gaan naar Ceutan waar we de boot van 19:15 (Spaanse tijd) pakten. Na een paar controles konden we zo de boot op, helaas stormde het dus de boot begon best te slingeren voor een half uur, godzijdank was ik niet zeeziek.

Na weer aan te zijn gekomen Algeciras moesten we nog 1,5 uur met de bus. Ik was blij om weer in Spanje te zijn en miste Málaga. Uiteindelijk waren we rond 23u weer in Málaga. Het was droog,de kerstverlichting stond aan en het voelde echt als thuiskomen, zo fijn. Na even snel wat te hebben gegeten bij de McDonalds zijn Maxi en ik alletwee naar huis gegaan. Thuis maakte ik mijn bed op, sprong onder de douche en heb ik als een roos geslapen. Het was fijn om weer thuis te zijn.

Ik vond het een ontzettend indrukwekkende ervaring. Ik had het gevoel alsof ik me in een hele andere wereld waande terwijl het zo dichtbij Spanje ligt. Het is zó anders dan Europa. Ookal was ik er relatief kort had ik toch wel te maken met een cultuurshock. Het is oud, het is arm, het is vies, het is alsof je 300 jaar teruggaat in de tijd. Maar het is ook mooi, bijzonder, kleurrijk, de mensen zijn bijzonder vriendelijk en verwelkomen toeristen.

Het heeft zijn eigen charmes. Als ik eerlijk ben zou ik niet mijn vakantie boeken naar Marokko maar ik zou zeker een keer meer willen ontdekken tijdens een reis. Ik vond het een bijzondere ervaring en ik ben ontzettend blij dat ik het mee heb gemaakt. Travel is the only thing that makes you richer ;-).

Sebah-el-kheir!